کد مطلب:129643 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
شهادت انس بن حارث کاهلی
شـیخ صدوق در امالی (ص 137)، مجلس 30، حدیث 1) از وی با نام «مالك بن انس كاهلی» یاد كرده و گفته است كه او در اثنای پیكار این رجز را می خواند:
قـبـایـل كاهل و دودان و خندفیون و قیس عیلان می دانند،
كه من خرد كننده ی هماوردانم، ای قوم من، همانند شیرژیان باشید،
خاندان علی پیروان رحمان و خاندان حرب پیروان شیطانند.
صـدوق هـمـچـنین نوشته است كه او هجده تن را كشت. ابن شهر آشوب در المناقب (ج 4، ص 102) از وی بـه همین نام یاد كرده و گفته است كه او چهارده تن را كشت. خوارزمی نیز در المـقـتـل (ج 2، ص 21) از وی بـه همین نام یاد كرده است. اما بسیاری از منابع تاریخی و مـقتلها از این صحابی جلیل القدر با نام «انس بن حارث كاهلی» یاد كرده اند. مانند ابن حـجـر در الاصابه (ج 1، ص 68)، ابن حبّان در كتاب الثقات (ج 47، ص 41)، طبری در كـتـاب ذخـائر العقبی (ص 146) و ابن اثیر در اسد الغابه (ج 1، ص 123). مرحوم شیخ عـبـاس قـمـی در نـفـس المـهموم (ص 289) گوید: احتمال قوی وجود دارد كه مالك بن انس كـاهـلی یاد شده همان انس بن كاهلی صحابی بوده باشد. در زیارت ناحیه مقدسه بر وی ایـن گـونـه سلام فرستاده شده است: «السلام علی أنس بن كاهلی اسدی» (البحار، ج 45، ص 71).
صحابی جلیل القدر أنس بن حارث كاهلی از امام (ع) اجازه خواست تا به جنگ دشمن برود و حضرت به او اجازه فرمود: «او در حالی كه كمرش را با عمامه محكم بسته و ابروانش را بـا پـیـشـانـی بـنـد بـالا نگه داشته بود، به میدان رفت. چون حسین (ع) او را در این
هیأت دید، گریست و فرمود: «ای پیرمرد، خداوند از تو قدردانی كند». او با وجود كهن سالی هجده تن از دشمن را كشت و سرانجام خود به شهادت رسید». [1] .
او در هنگام مبارزه این رجز را می خواند:
كـاهـل و دودان و خـنـدفـیـّون و قـیـس عـیـلان نـیـك مـی دانـنـد كـه قـوم مـن آفـت جـان هماوردانند. [2] .
قـبـایـل كاهل و دودان و خندفیون و قیس عیلان می دانند،
كه من خرد كننده ی هماوردانم، ای قوم من، همانند شیرژیان باشید،
خاندان علی پیروان رحمان و خاندان حرب پیروان شیطانند.
صـدوق هـمـچـنین نوشته است كه او هجده تن را كشت. ابن شهر آشوب در المناقب (ج 4، ص 102) از وی بـه همین نام یاد كرده و گفته است كه او چهارده تن را كشت. خوارزمی نیز در المـقـتـل (ج 2، ص 21) از وی بـه همین نام یاد كرده است. اما بسیاری از منابع تاریخی و مـقتلها از این صحابی جلیل القدر با نام «انس بن حارث كاهلی» یاد كرده اند. مانند ابن حـجـر در الاصابه (ج 1، ص 68)، ابن حبّان در كتاب الثقات (ج 47، ص 41)، طبری در كـتـاب ذخـائر العقبی (ص 146) و ابن اثیر در اسد الغابه (ج 1، ص 123). مرحوم شیخ عـبـاس قـمـی در نـفـس المـهموم (ص 289) گوید: احتمال قوی وجود دارد كه مالك بن انس كـاهـلی یاد شده همان انس بن كاهلی صحابی بوده باشد. در زیارت ناحیه مقدسه بر وی ایـن گـونـه سلام فرستاده شده است: «السلام علی أنس بن كاهلی اسدی» (البحار، ج 45، ص 71).
صحابی جلیل القدر أنس بن حارث كاهلی از امام (ع) اجازه خواست تا به جنگ دشمن برود و حضرت به او اجازه فرمود: «او در حالی كه كمرش را با عمامه محكم بسته و ابروانش را بـا پـیـشـانـی بـنـد بـالا نگه داشته بود، به میدان رفت. چون حسین (ع) او را در این
هیأت دید، گریست و فرمود: «ای پیرمرد، خداوند از تو قدردانی كند». او با وجود كهن سالی هجده تن از دشمن را كشت و سرانجام خود به شهادت رسید». [1] .
او در هنگام مبارزه این رجز را می خواند:
كـاهـل و دودان و خـنـدفـیـّون و قـیـس عـیـلان نـیـك مـی دانـنـد كـه قـوم مـن آفـت جـان هماوردانند. [2] .
[1] ذخـيـرة الدارين، ص 208. در مناقب ابن شهر آشوب (ج 4، ص 102) آمده است: «پس چهارده تن را كشت.».
[2] ابصار العين، ص 100.